Plamce żółtej ludzkiego oka kolor nadają barwniki: luteina i zeaksantyna. Są one szczególnie skoncentrowane w centralnej części siatkówki, odpowiedzialnej za widzenie barwne i precyzyjne. Związki te nie są jednak zaangażowane bezpośrednio w procesy związane z recepcję światła. Wiadomo, za to że ich brak w naszej diecie zwiększa możliwość wystąpienia jednej z chorób cywilizacyjnych: starczego zwyrodnienia siatkówki (AMD). Niedawno wykazano, iż barwniki te działają jak molekularne żaluzje słoneczne chroniąc receptory przed nadmiernym oświetleniem i określono ich dokładne rozmieszczenie w obrębie plamki żółtej niemniej wciąż nie jest znany mechanizm, który sprawia, że kolorowa dieta zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania na AMD.

Podczas wykładu omówione zostaną wyniki badań mikro-obrazowania siatkówki z zastosowaniem technik spektroskopii molekularnej oraz obrazowania w mikroskali oraz zaprezentowane zalecenia, które pomogą nam cieszyć się dobrym wzrokiem przez długie lata

Wrodzone choroby oczu determinują życie dziecka i całej rodziny, stawiając ją w obliczu całkiem nowej materii.

Dziecko potrzebuje wielospecjalistycznej opieki, rodzic wsparcia, rzetelnej, przystępnej wiedzy i wytrwałości.

Specjaliści w pierwszym okresie życia dziecka mają rolę nie tylko terapeutów i lekarzy, ale też pierwszych drogowskazów. Wytyczona przez nich droga może być decydującą dla danego człowieka.

Jakich informacji potrzebuje rodzic w obliczu niepełnosprawności wzrokowej i dlaczego specjalista w pierwszych latach życia dziecka staje się jedną z najważniejszych postaci w życiu rodziny? Z czym mierzy się rodzić, który wychodzi z gabinetu? Jak przygotować go do wsparcia rozwoju dziecka słabowidzącego?

W 1. poł. XV w. w malarstwie europejskim pojawił się nowy sposób ukazywania przestrzeni, polegający na stworzeniu kompozycji malarskiej umieszczonej na wcześniej zarysowanej siatce linii, biegnących do jednego punktu, nazywanego punktem zbiegu. Siatkę konstrukcyjną obrazu wytyczało się za pomocą opracowanej przez Leone Battistę Albertiego piramidzie widzenia. Dzięki niej na płaszczyźnie malarskiej można było stworzyć obraz optycznie poprawny, naśladujący rzeczywistość, w którym obiekty położone bliżej obserwatora były większe, a położone dalej stopniowo się zmniejszały. Ten sposób obrazowania przestrzeni, który z biegiem lat zyskiwał różne określenia (perspektywa linearna, perspektywa matematyczna, perspektywa zbieżna, perspektywa geometryczna), całkowicie zdominował nowożytne malarstwo europejskie. Przyczynił się nadto do estetycznego przewartościowania, w którym wiedza intelektualna ujarzmiła dziedzinę zmysłów i myślenie symboliczne.

Tematem wykładu będzie pokazanie złożonej natury procesu widzenia i roli jaką pełni zmysł wzroku w pozyskiwaniu informacji przez człowieka, na tle pozostałych zmysłów. Zostanie przedstawiony mechanizm powstawania obrazu, jako złożony, wielostopniowy proces obejmujący działania sensoryczne, neurologiczne i psychologiczne. Zostaną wskazane możliwe przyczyny związane z zaburzeniami widzenia na poziomie sensorycznym i neurologicznym oraz zostaną przedstawione możliwości współczesnej diagnostyki i profilaktyki okulistycznej.

Wykład wprowadza w nurt rozpoczynanych na świecie badań mechanizmów (nieświadomego) zarządzania wiedzą pozyskiwaną z otoczenia zmysłem wzroku. Badanie okoruchowe prowadzone jest nieinwazyjnie i bezdotykowo, a jego wynik jest obiektywny – badana osoba nie wypełnia ankiet, nie odpowiada na pytania. Aby tak było, ścieżka wzrokowa obserwatora musi być poddana analizie w kontekście bodźca (wyświetlanej sceny lub odtwarzanego dźwięku). Metody analizy, rozwijane w Katedrze Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej prowadzą m. in. do wyróżnienia fiksacji (skupienia) i sakkad (przenoszenia spojrzenia). Czas trwania fiksacji odpowiada ilości informacji pozyskiwanych ze sceny, podczas gdy liczba i amplituda sakkad – poszukiwaniom nowej treści. Pod wpływem stresora, sygnał okoruchowy ma jednak inną charakterystykę, inne jest też zachowanie gałek ocznych w przypadku jednoczesnego wyświetlania treści znanych i nieznanych, lubianych i kojarzonych z zagrożeniem...

Wzrok odgrywa ogromne znaczenie w edukacji. Jednak edukacja nie nadąża za zmianą czasów i potrzebami współczesnych dzieci. Dlatego niezwykle ważne jest, żebyśmy wiedzieli jak roztropnie kreować edukacyjną przestrzeń dzieci, żeby wydobywać z nich potencjał, dawać im radość z poznawania świata, a także zaspokajać potrzeby ich układu nerwowego. Edukacja to nie są tylko placówki i nauczyciele. Edukacja to my wszyscy. Każdy z nas ma wpływ na to, jakie będzie przyszłe pokolenie i co zasiejemy w dzieciach. Dlatego najważniejsza jest świadomość, bo ona stanowi klucz do zmian. Ten wykład będzie stanowił również warsztat pełen inspiracji do wdrożenia niewielkimi działaniami, wielkich zmian.