Przedmiotem wykładu będzie agnozja wzrokowa i jej rodzaje, przyczyny powstawania. Odpowiemy także na pytania czy możliwe jest leczenie agnozji. Agnozja wzrokowa to zaburzenie polegające na niezdolności rozpoznawania poznanych wcześniej obiektów, przedmiotów, elementów przyrody ożywionej za pomocą wzroku. Aby rozpoznać agnozję należy stwierdzić brak występowania u danej osoby pierwotnych deficytów sensorycznych. Warunkiem wykluczającym diagnozę agnozji jest także rozpoznanie upośledzenia funkcji intelektualnych czy afazji. Zaburzenie to przybiera różne postacie, min. jest tu agnozja przedmiotów, agnozja symultatywna, agnozja wzrokowo-przestrzenna, prozopagnozja, agnozja barw, czysta ślepota słów (aleksja agnostyczna) bez agrafii. Zaburzenia w zakresie gnozji wzrokowej powiązane są z uszkodzeniami struktur płatów potylicznych. Warto podkreślić, że agnozja wzrokowa w przeważającej części ma charakter nabyty, chociaż opisywane są w literaturze także przypadki dziedziczenia agnozji wzrokowej.